Firkete

“Sadece bir firketesi kalsın ardında…
Yalnız ve bir başına, komodinin üzerinde unutulmuş bir firkete…

Günlerce dursun orada, bir kez bile dokunmadığım, yerini değiştirmediğim, gözlerimi dikip saatlerce izlemediğim ama orada o komodinin üzerinde durduğunu bildiğim, yalnız başına bir firkete…

Arada bir ortaya çıkıp bazen günlerce kaybolan, sevdiğim kadın gibi…

Orada olduğunu bildiğim ama dokunmak için sabrettiğim kadın, tıpkı o firkete gibi…”

FİRKETE

Okuyan herkesin kendinden bir parça bulabileceği, hayata ve insana dair, iz bırakacak on yedi öykü, Didem Dilmen’in sade ve akıcı diliyle FİRKETE’de bir araya geldi. Bizler de okudukça, bazen unutularak geride kalana umut aşılayan küçücük bir firketeye dönüştük, bazen de Selami amcayı bekleyen Fikriye teyzenin otomatik sesine. Özlenen bir annenin pilakisine ya da kabak yemeği içinde eriyip giden bir evliliğe…